Het makkelijkst om in Bretagne aan de zuidkant van oost naar west te komen is de tolvrije N165. Ik moet wel die kant op, nog helemaal naar Finisterre, maar ik heb andere plannen. Ik kom namelijk vlak langs de Golfe du Morbihan. Dit is een binnenzee vol met eilanden en een bijna subtropisch klimaat. Het ligt onder de stad Vannes, die ook zeker een bezoek waard is. Voor Vannes heb ik geen tijd maar wel voor een toeristische route langs de Golf. Daarnaast is het lunchtijd en ik ben er van overtuigd dat ik, zoals overal in Frankrijk, wel een goed bakkertje zal vinden in een van de dorpen. Ik neem dus de D20 naar Surzur. Ik heb nog een reden om naar Surzur te gaan: de geheimzinnige camping! Bij dit dorp ligt een oud kasteel in het groen waar een camping was. Deze stond ook in de gids. De camping raakte in verval, was ook een tijd gesloten en verdween uit de gids. Toen ontving ik een paar jaar geleden opeens enthousiaste berichten van kampeerders dat "Au Manoir" weer open was en weliswaar zeer eenvoudig, wel leuk en rustiek. Dus mocht het campinkje weer in de gids. Helaas was de vreugde van korte duur, er kwamen berichten dat het toch weer gesloten was. Ik besloot dus maar eens met mijn eigen ogen te gaan kijken hoe de vork in de steel zat bij deze besluitloze camping. Misschien een praatje met de kasteelheer voor een definitief antwoord? Na even zoeken vond ik aan de rand van het dorp de toegangspoort met een grote ketting: fermé. Het zag er inderdaad heel verlaten en volledig dichtgegroeid uit. Er was ook niemand te zien, jammer. Dus lezers van de gids, ga niet meer naar nummer 32, nummer 35 is een goed alternatief, al ligt dat wel verder van de zee. Zo kom je onderweg af en toe de beperkingen tegen van gedrukte media! Daarna bezocht ik bij Sarzeau het wel in perfecte staat verkerende château de Suscinio. Dit ligt in een moerassig gebied aan een prachtige ruime baai, waar ik mijn zojuist ingeslagen picknick nuttigde en de hond uitliet die nodig zijn energie kwijt moest. Als Persoonlijke Standaard Uitrusting heb ik achterin de auto: een visserstoel en zo'n krukje waar je een tafelblad op kan leggen, ideaal voor instant picknicken zonder op de grond te hoeven zitten! Later bleek dat er 100 m verderop prima picknicktafels waren opgesteld... De GR 34 wandelroute loopt hier trouwens helemaal langs de kust, een prachtige wandeling. Via kleine wegen probeer ik daarna zo dicht mogelijk langs de golf weer naar de grote weg te rijden. Die huisjes hier zijn ook wel erg charmant, mijn klussershart begint al wat sneller te kloppen. Zou er nog ergens een opknappertje staan? Alsof er nog niet genoeg te klussen is op de eigen camping! Aardig, maar nu helaas niet mogelijk, is dat sommige eilanden in de golf bereikbaar zijn bij laag tij. Bij hoog tij ligt de weg dan onder water. 

Kijk ook op youtube voor korte filmpjes over deze trip!

Nu niet allemaal gaan bellen en mailen om aandelen want beursgenoteerd zal Rustiek niet worden! Wel aanwezig zijn we op de Kampeer en Caravan beurs van 11 t/m 15 oktober 2017. Kom bij ons op bezoek op de gezellige stand en laat je voorlichten over de voor jou ideale rustieke camping(s) voor 2018! Uiteraard hebben we materiaal over de campings bij ons en zijn de gidsen er ook allemaal te koop. Ook zullen er (niet de hele tijd) campinghouders en auteurs aanwezig zijn. We kijken er naar uit en zien je graag langskomen! 

Landaul, het dorp van camping Pied à Terre, mijn volgende stop, ligt niet ver van de grote weg en is dus ook zeer geschikt voor een stopover. De camping zelf ligt geheel in het groen op een helling. Je hebt keuze uit bijna wildkamperen met uitzicht maar ver naar het sanitair of een "gewone" maar ruim en groene plek wat dichterbij. De aankomst is bij een groepje uiterst charmante Btretonse huisjes met een kapel, in de huisjes zijn ook gîtes te huur. Ik word opgevangen door de eigenaar Alain en vergaap me eerst even aan zijn uitgebreide collectie gitaren. Vroeger was hij vertegenwoordiger van "Musicman" en tegenwoordig campingbaas/gitaarleraar. Als amateur gitaristje spreekt mij dit uiteraard aan! Alain heeft eerlijk gezegd ook wel wat van een ouwe rocker! Het is een fijn, eenvoudig campinkje zonder capsones en heel rustig. Hierna moet ik een stukje het binnenland in richting Plouay en dan wat verder langs de rivier Scorff naar Pont-Calleck. Hier blijkt een unieke camping te zijn. Een verwaarloosd terrein met een immens landhuis werd een jaar of vijf geleden gekocht door de Franse familie Bichon. (In onze gids staat per abuis dat het een Engelse familie is: excuus!) Zij hadden hun grote pretpark verkocht, wilden met pensioen en zo kon dochter Kathy mooi voor de nieuwe camping: de Pont-Calleck zorgen. Ik denk dat gepensioneerden nog nooit zo hard gewerkt hebben (ze zijn nog steeds bezig!) want er is iets zeer fraais ontstaan en het is bijna allemaal zelfgemaakt. Je kunt ook zien dat er niet bezuinigd is op kwaliteit. Het geheel is met smaak maar ook originaliteit opgezet: veel natuursteen, hout, veel bloemen en planten en speelse niveauverschillen op het terrein. Er is wat verhuur maar dit staat apart van de kampeerplekken. Het geheel ligt aan een bos en je loopt zo naar beneden, naar de rivier. Ze hebben het goed voor elkaar en Kathy is een charmante gastvrouw die ook het milieu hoog in het vaandel heeft staan. Een aanrader dus en ik besluit, ondanks dat het nog redelijk vroeg is, hier lekker te blijven staan met mijn tentje, dit mede door de gastvrijheid van de Bichon's.

Op de foto zie je een logeerhuisje (ook geweldig voor de kinderen) die ik erg leuk vond op camping de Pont Calleck.

 Kijk ook op youtube voor korte filmpjes over deze trip!

Onze gratis apps waren al fraai vormgegeven en informatief. Wel waren ze wat "zwaarder" om te downloaden en liep niet alle android even goed, met name de wat lichtere versies. We hebben er hard aan gewerkt om dat te verbeteren. Daarnaast is de hoeveelheid info flink uitgebreid, met vooral meer campings. Wij adviseren dan ook om je oude versie even helemaal van je apparaat af te gooien en de geheel nieuwe te downloaden. Dit kan zowel voor apple apparaten als android. Ook belangrijk: niks geen reclame waar je niet op zit te wachten... Wij wensen je veel plezier met de vernieuwde apps!

Ik werd door Rosti Mepal uitgenodigd om hun nieuwe camping (buiten) servies eens uit te proberen. Nu hoefden ze mij eerlijk gezegd niet heel erg over de streep te sleuren want ik ben al jaren een enthousiast gebruiker van hun producten. Voor een paar euro meer heb je een top of the bill kunststof product, dat fraai en practisch is vormgegeven en ook jaren mooi blijft. Daarnaast is er flink wat keuze in modellen en motieven. Zo zie je op de foto* het nieuwe Arrow green servies dat wij tijdens onze picknick aan de Loire met plezier, ook voor het oog, konden uitproberen. Mepal behoeft bijna geen introductie meer, wie heeft er niet wat van in zijn camping outfit? Wat misschien niet iedereen weet is dat je een Nederlands product koopt met een geschiedenis van al meer dan 60 jaar. In 1993 fuseerde Mepal overigens met het Deense Rosti en de Scandinavisch/Nederlandse mix van design, traditie en kwaliteit heeft goed uitgepakt. Een aanrader, dus!

Helemaal leuk is dat Rustiek Kamperen 1 uitgebreide set voor 2 personen van Arrow Green ter waarde van € 98,70 mag weggeven! Meedoen is makkelijk. Kijk op onze Facebook pagina als je mee wilt doen.

* De foto is genomen aan de Loire bij Gilly sur Loire.

De set is inmiddels gewonnen door Lien VH, gefeliciteerd! 

Na de koffie ga ik op weg naar mijn lunchafspraak met Coen en Tineke van Keraluic. (nr 30 in de gids) Ik word verwend met een heerlijke ovenschotel en daarna maken we een wandeling over het terrein. Gelukkig begint de zon zich weer van zijn beste kant te laten zien, dat zou ook moeten: door de warme golfstroom is het hier relatief zonnig en warm. Ook hier weer de karakteristieke Bretonse gebouwen die in combinatie met de vele bloemen zorgen voor een mooi plaatje. In een van de gebouwen kun je ook gîtes huren. Op advies van Coen en Tineke maak ik ook nog even een tochtje naar de Pointe de la Torche, een ruig en weids zandstrand met duinen en zeer populair bij surfers. Deze plek waar je heerlijk kan uitwaaien ligt op maar 5 km van de camping. Onderweg zie ik tot mijn verbazing aan beide kanten van de weg grote bollenvelden! Alles staat in bloei... Blijkbaar heeft een ondernemende Nederlandse bollenkweker zich hier gesetteld. Het roer om... Ook voor mij. Ik wend de voorwielen nu naar het noorden. Ik zal dwars door het binnenland rijden om hierna de campings aan de noordkust te bezoeken!

Op de foto: een fraai oud kerkje bij Plomeur

De rit dwars door het binnenland is mooi. De weg richting Morlaix leidt me door een ruige hoogvlakte langs de Montagne Saint Michel en het gelijknamige water reservoir. Iets voorbij Morlaix ligt Plouigneau waar ik camping "la ferme du Croas Men" van de Franse familie Cotty op zoek. (nr 29 in de gids) Dit is een echte boerencamping bij een werkend bedrijf. De wat grotere camping (50 plaatsen) is goed voor elkaar met originele details zoals een klein landbouw museum in de schuur. Omdat het vlakbij de N12 ligt is het ook als doorgangscamping een handige stop. Boven Guincamp heb ik nog twee stops: eerst Milin Kerhé. Deze vroegere municipal ligt prachtig aan de rivier Trieux en staat onder leiding van de sympathieke Engelse ex-wetenschapper Jonathan die tijdens de crisis besloot om het over een heel andere boeg te gaan gooien. Je kunt hier overigens in een hangtent in het bos logeren als je dat leuk vindt! Het is achterin de middag als ik aankom bij een camping waar ik ook al een tijd graag naar toe wil: Le Cheval Rouge. (nr 28 in de gids) Chantal en Olivier streken hier in 2003 neer na een fietstocht door zuid-Amerika en knapten een prachtig herenhuis op. Hierin kun je ook gîtes huren. De camping is in de zomermaanden gereserveerd voor huurtenten maar daaromheen kun je hier vrij kamperen. Neem bij twijfel even contact op. Het ondernemende stel heeft het goed voor elkaar en is erg gastvrij. De omgeving nodigt heel erg uit, zoals bijvoorbeeld de schitterende kust: Côte de Granit Rose, en er worden ook leuke arrangementen vanuit de camping aangeboden. Ik plant mijn tentje op een mooi grasveldje in de sfeervolle cour en ben blij met het kacheltje dat Olivier mij leent: 's ochtends is de tent wit van het ijs! Dat duurt gelukkig niet lang want de zon breekt door en mijn laatste dag in Bretagne is alweer aangebroken.

Foto: mooi doorkijkje bij Le Cheval Rouge

Met mijn leeftijd is de dikte van de slaapmat meegegroeid! Na een periode van luchtbedden en simpele rubberen matjes kwamen begin jaren '90 de self-inflatables op. In die (studie)periode werkte ik in de kampeerwinkel van de Waard in Uden en was dus in de gelegenheid om mooie spulletjes uit te proberen. Als jongeling én motorkampeerder viel de keus toen op de Thermarest lichtgewicht van 2,5 cm dik. (die bruine) Opgerold een handzaam pakketje voor achter op de motor van ongeveer 800 gram ter grootte van een rol beschuit! Handig was ook dat je er met een speciaal setje een campingstoeltje van kon maken. Maar dat was in de periode dat grammetjes nog voor comfort gingen! Want eerlijk is eerlijk, echt lekker lag het niet, zeker als de ondergrond wat ruw was, en je met je 1.92 ook nog 12 cm uit het matje stak! Dus in de loop van de jaren werden de matjes dikker, ook op de motor, en groeiden naar 5 cm en meer breedte. Later kwam er een grote van 6 cm dik, nog breder en met zacht fluwelige lining. Een grote verbetering in comfort maar niet meer geschikt voor fiets of motor. Wel is in de loop van al die jaren een merkentrouw bij mij gegroeid voor Thermarest, wat zijn die dingen goed, zeg! Die eerste bruine uit 1992 doet het zelfs nog prima en de 5 cm's zijn ook alweer 15 jaar oud. (ik heb ze wel bijna altijd uitgerold bewaard met de ventieltjes open) Op mijn reisje naar Bretagne had ik een hele vette bij me: 10 cm dik en 80 cm breed: de Mondoking XL. Ook met de zachte fluwelige en anti slip lining. Dit ligt bijna als thuis, ook als je op je zij ligt. Er komt nul kou van de grond doorheen, (het vroor nog licht 's nachts) de isolatiewaarde is heel hoog, en je kunt er eventueel ook slaapzakken aan vastmaken met een speciaal setje. (Had ik nu niet) Dit pakket is natuurlijk zo groot (18 x 78 nieuw, daarna rol je hem nooit meer zo klein op, en 2,5 à 3 kg) dat het echt voor autokamperen is bedoeld. (Als ik nu met de motor ga neem ik de 5 of 6 cm maat mee). Maar wat een comfort... Ik weet dat er inmiddels ook andere merken zijn die hele goede matten maken, zoals bijvoorbeeld Exped, dus probeer vooral van alles uit in de winkel. Mijn advies, koop wel een goed merk, daar heb je het langst plezier van, al lijkt het een hele investering (reken op 80,- à 200,- € voor een goede mat, afhankelijk van dikte en maat) en kijk niet alleen naar de grammetjes! 

Rustiek Kamperen wordt niet gesponsord, ik gebruik eigen materiaal of ter beschikking gestelde producten van fabrikanten. 

In eerste instantie baal ik van de zoveelste "déviation". De Fransen gebruiken het voorjaar goed om hun, overigens fantastische, wegennet op te knappen. Maar het komt regelmatig voor dat je kilometers om moet rijden. Maar deze keer leidt de omleiding me langs het dorp Beauvoir waar je in de verte in het heiige zonlicht de imposante Kathedraal van Mont Saint Michel ziet oprijzen uit de modder van de gelijknamige baai. Dit maakt alles goed, wat een plaatje! Een heel eind verderop weer een roadtriptopper: de Pont de Normandie over de Seine bij Le Havre, wat een toonbeeld van moderne bouwkunst. De brug over het kanaal die er net na komt is trouwens ook aardig spectaculair, door de steile aanrijdhelling. Hierna begint de steeds saaier wordende route terug naar de lage landen...

Ik ben die ochtend op tijd vertrokken uit Prat, bij Le Cheval Rouge. Net als in Zuid-Bretagne heeft ook het noorden hun eigen snelle, en gratis, verkeersader: de N12. Die gebruik ik als basis om sprongetjes te maken met de D-wegen naar de rustieke campings die uiteraard allemaal op het platteland liggen. De eerste is Frêche à l' Ane (nr 27). De laatste jaren wel wat groter geworden met 66 toeristische plaatsen maar zeker nog steeds rustiek. Het is klassiek en keurig opgezet op een lichte helling met een mooi uitzicht over de landerijen. De camping ligt aan het dorp Pléboulle. Dit is heel dicht bij de baai van Frênaye waar de D786 me mooi langsvoert op zoek naar een bakker in Matignon. Deze baai is een inham van de fraaie Côte d' Emeraude (Smaragd) met veel mooie uitkijkpunten. Weer terug op de grote weg duik ik bij Dol de Bretagne naar beneden naar de fijne camping van Claire en Phillipe, dat klinkt Frans maar is Engels, en om precies te zijn: ze komen uit de kanaal eilanden, dus de Frans-Engelse mix klopt. Dit is Le Bois Coudrais (nr 26), heel rustig en interessant gelegen tussen diverse mooie steden en attracties. Deze camping heeft ook een zwembad, een kinderboerderij, een barretje en mooie gîtes. Het weer is 's zomers en ik krijg een uitgebreide rondleiding. Dit was de laatste camping van deze trip en het paard begint de stal te ruiken!

Foto: (dank aan Bois Coudrais) Mont St. Michel

Wat is nou het ideale kampeermiddel voor iemand die (meestal alleen) veel campings bezoekt en daar maar 1 nacht blijft? Je zou zeggen: een campertje. Maar een goed campertje is duur... een handig vouwwagentje? Ja, maar dan moet je altijd met een aanhanger rijden. Een caravan? Ik wil lean en mean blijven! Een daktent? Gaat de auto zo van zuipen... Toch maar een gewone tent dan? Maar wel een goede en snel op te zetten. Zo kwam ik op de gedachte om maar eens een kleine Karsten (200x200) te proberen omdat je dan geen stokken nodig hebt. Voor wie het nog niet weet: deze tent kun je oppompen. Dat zie je steeds meer tegenwoordig maar Karsten is daar wel een pionier in. Ik moest wel over een drempeltje heen want ik ben al jaren trouw aan mijn andere tenten van de Waard (lichtgewicht Wulp voor de motor en Zilvermeeuw voor met de family) en Atoma (Cameleon Junior, klein en onweerstaanbaar mooi en de reus Chapado voor de verhuur op de camping (tot en met 2016) Ik was op mijn vorige roadtrips geconfronteerd met het in volle hitte de tent opzetten terwijl de later aangekomen buren met caravan al in de schaduw aan een biertje zaten en wilde dus vooral snel klaar zijn!

En beviel het? Ik sliep er in mijn uppie in ieder geval heerlijk in, het voelt knus. De tent is van prachtige kwaliteit en uitvoering, vergelijkbaar met de Waard en Atoma, ook qua prijzen. Deze kost € 839,- (zie onder) Maar als je echt snel wilt en niet zweten dan moet je toch een electrische pomp nemen. Ik had een goede staande pomp maar dan is het net zoveel/weinig werk en net zo inspannend als mijn Cameloen door het flinke pompen, zeker als het warm is. (zie filmpje op youtube vanaf seconde 32) De pyramide Cameleon is ruimer maar heeft door het ruime afspannen ook meer plaats op de camping nodig. Wel heb je aanzienlijk minder haringen bij de Karsten nodig, bij deze in de basisversie maar 4, dat is heel fijn en als het gaat waaien zijn er extra lijnen en aanhaakpunten bijgeleverd. De handleiding vond ik te summier, ze geven bijvoorbeeld niet aan hoe je de deurflap precies omhoogzet met 2 stokjes of hoe je de tent het beste leeg laat lopen. Conclusie, een prima en opvallende tent maar ik ben er zelf nog niet helemaal uit. Ik vind de herrie die een compressor maakt een beetje irritant voor de medekampeerders, al is het maar kort. Omdat ik vaak in het voor- of najaar onderweg ben lig je (in elke tent!) toch nog op de grond. Lastig... maar natuurlijk een luxe-probleem! Zou een teardrop mini-caravan iets voor me zijn? (wordt vervolgd)

Tip: ben je in de markt voor een goede tent en heb je geen haast? Koop hem dan in de herfst, dan hebben de meeste fabrikanten hele goede aanbiedingen op voorraadmodellen. 

In verband met onze deelname aan de Kampeer- en Caravan beurs in oktober zijn er nog een paar campings die ik daarvoor wil bezoeken voor een goed beeld. Twee daarvan liggen allebei niet ver van de A75 van Clermont-Ferrand naar Montpellier. Toevallig moet ik die kant op voor vriendenbezoek en ik besluit er 1 op de heenweg aan te doen en 1 op de terugweg. De eerste wordt: Le Vertige (nummer 113 in de gids). Ter hoogte van Issoire ga ik van de grote weg af en over steeds kleinere weggetjes bereik ik na een half uur het dorp Echandelys, iets verder moet ik zijn, bij de buurtschap La Foresterie. Nu is het eind april en ik hoopte op lente-achtige taferelen, dat is helaas niet het geval: het is 2 graden en er ligt zelfs nog wat sneeuw langs de weg. Nu is het niet gek dat alles hier wat later tot bloei komt want we zitten hier midden in de Auvergne en Echandelys ligt op 900 meter hoogte. Officieel bevindt ik me in het natuurpark Livradois-Forez. Ik kan wel zien hoe mooi het hier in de zomer moet zijn. Grote bossen met wandelpaden, kronkelende beken en heerlijke rustige weggetjes waar je kunt toeren of fietsen. De camping ligt ook schitterend en doet zijn naam eer aan, op een glooiende helling met slechts een handjevol plaatsen op 2 ha. Het uitzicht is ruim, bij helder weer tot de Puy de Dôme, schaduw is er minder dus neem een tarp mee. Op diverse plekken zijn zitjes, beschut of onbeschut. Ik word ontvangen door Cees en Gerda met koffie en zelfgemaakte taart en ik krijg een rondleiding. Als je van muziek houdt zit je hier goed, ze zijn beiden actief in de muziek maar bezitten ook een fantastische collectie vinyl die gebruikt wordt bij gezellige avonden. Dit kan binnen in de gemeenschapsruimte in de grote boerderij die vol staat met brocante en leuke retro spullen. Dit retro thema wordt doorgetrokken in de 5 gastenkamers die ze hebben, heerlijk nostalgisch en met smaak gedaan. Beneden is ook nog een brocante winkeltje voor een leuk souvenir. Het plezier in deze camping op een originele manier te runnen straalt er bij de eigenaars in ieder geval van af! Kortom: Le Vertige is een verrassend leuke en kleine camping in de ruige natuur met diverse fijne extra's, zoals de mogelijkheid om te ontbijten en te dineren.

Dit sympathieke project kregen wij binnen als persbericht:

Een plek in de natuur waar mensen tot rust kunnen komen.

Hertsberge, mei 2017 - Deze zomervakantie organiseren we de eerste editie van ‘The Pop-Up Hotel’ (www.thepopuphotel.be). Het doel is om mensen te laten vertragen, dicht bij de natuur. Vanaf maandag 1 mei starten we een crowdfundingcampagne (https://www.growfunding.be/thepopuphotel). De campagne loopt één maand en heeft tot doel om 4.000 euro op te halen.

We willen mensen een plek geven om te onthaasten en te genieten van de kleine dingen. Geen stress, smartphone uit en genieten van de natuur en elkaar. Op termijn willen we een permanente locatie. Deze zomer lanceren we een eerste experiment in de bossen van Hertsberge. Op deze manier toetsen we of het concept aanslaat.

‘The Pop-Up Hotel’ is geïnspireerd op het concept van ‘glamping’. Genieten van de natuur, met het comfort van een hotel. Mensen brengen hun vakantie door in een Tiny House, een kleine maar volwaardige woning op wielen. De term is overgewaaid uit Amerika en staat voor eenvoudiger en kleiner wonen, met minder spullen, duurzamer en goedkoper. Concreet  bieden wij drie verschillende ‘Tiny Houses’ aan.

Iedereen die even tot rust wil komen is welkom. We hebben extra aandacht voor mensen/gezinnen die kampen met chronische stress, burn-out of depressie. Normaal gezien starten we half/eind mei met boekingen. De verhuurprijzen liggen nog niet exact vast. “We willen vooral marktconform zijn en een extra inspanning doen voor die mensen die al even thuis zitten met een burn-out of depressie. ”

Eén mei starten we, onder begeleiding van ‘Bond Beter Leefmilieu’ met een crowfundingcampagne via Growfunding.be. We geven onszelf slechts één maand om het publiek ervan te overtuigen dat wij hun steun waard zijn. Met het opgehaalde budget willen we vooral investeren in belevenis voor onze gasten.

Wij zijn een niet-gesubsidieerde VZW. We keren onszelf geen loon uit. Eventuele winst wordt gebruikt om een permanente plek te realiseren. Meer informatie?

Thomas D'hooge
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
+32 497 24 26 96

De foto is van een willekeurige tiny house.

Update: helaas hebben Hans en Monica besloten om te stoppen met deze camping, van af seizoen 2019 is het dus onzeker of Galinière nog open is.

Iedere keer als ik over die fantastische brug bij Millau kom is het weer een belevenis. Eerst in de verte die "zeilen" zien opdoemen en dan over de canyon op Eifeltoren hoogte, wat een staaltje techniek! Ik maak er een filmpje van en beluister de liveversie van "still got the blues" van Gary Moore terwijl ik schijnbaar geluidloos met 110 over het dal glijd. Hoe mooi kan een roadtrip worden? Ik ben onderweg naar Hans en Monica van Moulin de la Galinière en dat is een paar kilometer na de brug (afslag 44.1) komende vanaf het zuiden. Al vanaf de Montpellier wordt het landschap geteisterd door regen en harde wind, het lijkt wel herfst. Ik wil graag zonnige foto's en filmpjes maken maar het weer werkt nog niet mee aan het verse Youtube kanaal van rustiek kamperen! Maar als ik het dal inrijd klaart het op en beschijnt een bescheiden zonnetje mijn laatste kilometers over de D907 naar Boyne waar de camping zich aan het eind van de dorp aan de rivier Tarn uitstrekt. Het is een prachtige plek, met genoeg schaduw en veel mogelijkheden in de buurt om te wandelen. Ook vogelaars kunnen hier hun hart ophalen, er zijn vele soorten te spotten. Hans en Monica wonen en werken hier al lange tijd en besloten een jaar of vijf geleden de camping er bij te gaan doen. Daarbij wilde Hans het pizzabakken echt goed onder de knie krijgen en nam les bij een befaamde pizzabakker/leraar in Millau. Dat pakte goed uit, want zoals je in de gids (nr 151) kunt lezen kregen de pizza's al snel een goede naam! Ik mag dan ook niet weg voordat ik er een heb geproefd; dat laat ik me geen twee keer zeggen; en inderdaad het verdict: heerlijk! Dit is een fijne, rustige camping met een charmante ligging pal aan de ingang van diverse Gorges, de Causse Méjean en de Aven Armand en nog veel meer. Je kijkt uit over het water en de heuvels op de ruïnes van het château Caylus. Hans en Monica wonen hier al heel lang en ontdekken nog steeds nieuwe plekken en leuke (wandel)routes en kunnen je daar uiteraard veel informatie over geven. Door de ligging niet ver van de A75 (een klein halfuurtje) is het ook geschikt als rustieke tussenstop. Ik neem afscheid en besluit het allerkleinste weggetje dat ik kan vinden terug te nemen naar de snelweg, kan het toch weer niet laten. Dat is de D94 over het gehucht le Bourg die zich op een hoogte van gemiddeld 800 meter door de bergen slingert: prachtig, maar ik zou het niet doen als je een caravan achter de auto hebt hangen!  

Ik wacht al een tijdje ongeduldig op mooi weer. Niet alleen omdat ik op mijn eigen camping vertraagd wordt bij de voorbereidingen van het seizoen, maar ook omdat ik de 2de langere roadtrip wil plannen. Somber weer is funest voor het foto- en filmwerk dat ik in gedachten heb. Maar dan eindelijk geeft Meteofrance een paar mooie dagen aan, vier op precies te zijn, maar genoeg om mijn tochtje van 11 campings verspreid over 1500 km te maken! De vorige keer probeerde ik de kleine opblaastent van Karsten en deze keer besluit ik het over een andere boeg te gooien: een vouwwagen! Ik heb al een paar jaar een oude maar leuke Holtkamper Astro staan, die hang ik er deze keer achter. Om de opzetsnelheid te vergroten en het gewicht te verlagen besluit ik de hele voortent er af te knippen. Dat doek was toch oud en het scheelt zeker een kilo of 15 aan doek en stokken. Ook het opklapbed moet wijken (weer 25 kg minder) en ik zet een comfortabel veldbed direct in de bak met daarop een dikke Thermarest. Ik vertrek op zondagmiddag voor een rit van 2,5 uur naar de eerste camping: La Roche Canillac, bij het gelijknamige dorp. Daar ga ik blijven zodat ik de volgende dag geen lange aanrijroute heb voor de rest van de campings. De A89 tussen Clermont Ferrand en Brive is een prachtige weg, die zich op een hoogte van gemiddeld 800 meter uitrolt met een weids uitzicht op de bergketens van het Centraal Massief. Ik zie in de verte eerst de Puy de Dôme en wat verderop de Puy Mary. Maar echt mooi wordt het pas als je de snelweg achter je laat en de vertrouwde D-wegen weer onder je wielen hebt! Ter hoogte van Egletons neem ik de D18 en al snel zie ik twee immense herten in de wei staan. Na een mooie rit beland ik in La Roche Canillac en ik moet even zoeken. Maar Jan Teske staat me al op te wachten bij de ingang. Hij komt hier al jaren en verbouwde een oude watermolen tot een prachtig vakantiehuis. Na de verkoop van een deel van hun bedrijf in Nederland nam hij de camping Municipal over van de gemeente. Dat is een heel rustig gelegen, eenvoudige nog wat ouderwetse camping die een hoop liefde nodig had! Maar daar wordt volop aan gewerkt, het sanitair wordt sterk verbeterd en verfraaid, de chaletjes worden opgeknapt en er wordt weer volop nieuw leven in geblazen. De eerste gasten blijven al langer dan ze zeggen en dat is altijd een goed teken! We maken een wandeling en arriveren bij 1 van de sterke punten van deze camping: een prachtig zwemmeer op loopafstand. Je hoeft alleen maar door een wei te lopen vol met wilde orchideën en je bent er. In 1 armzwaai zet ik mijn Astro op. Inclusief losmaken van het dekzeil, dat fungeert als vloer van de zijtent, zijn er slechts enkele minuten nodig! Maar eerst nog even naar de watermolen kijken en gezellig een hapje eten bij Jan en zijn vrouw Ariënne. Dan kruip ik er in en het is hier werkelijk doodstil en aardedonker!

Foto: de kampeercombi op het parkachtige terrein van La Roche Canillac.

Al vroeg klap ik de "klapkar" dicht en zet koers naar het zuiden. Grote wegen zijn hier niet maar ik heb het idee dat mijn navigatie; ik gebruik een Garmin Zümo 390; er nog een sport van maakt om daarin nog de allerkleinste op te zoeken. De instelling staat wel op "snel" maar toch... Het is wel een genot, weinig verkeer, alles in bloei langs de kant en heel gevarieerd. Dan weer bos, dan weer langs een rivier of door een charmant dorp. Opschieten doet het niet want de weg kronkelt als een bord spaghetti door de heuvels. 60 tot 70 km per uur gemiddeld is al heel netjes. Eerst kom ik door Argentat, een gezellige en toeristische stad aan de Dordogne. Een vleug nostalgie komt naar boven, vroeger kampeerden we hier ook vaak in de buurt en ooit haalden we hier een Citroën Traction Avant uit de schuur van de veearts. Mijn eerste solo motorreis, op een XT 500, was ook hiernaar toe. Ik kampeerde toen in Beaulieu sur Dordogne, net iets verder stroomafwaarts. Maar genoeg gemijmerd, de steeds smaller wordende weg heeft alle aandacht nodig! Rond koffietijd kom ik aan bij Guido en Lizeth die een paar jaar geleden Les Teuilleres overnamen. Zij verhuisden naar Frankrijk met hun twee zoons nadat ze hun bedrijf in Nederland verkocht hadden. Lizeth heeft een lekkere kwarktaart gemaakt (die roadtrips zijn erg goed voor de lijn!) en we houden even wat campingpraat op hun charmante terras die in de verte uitkijkt over het Lac du Tolerme. Dan volgt een rondleiding over dit bijzonder mooie campinkje. Ze hebben in die paar jaar de camping goed naar hun hand gezet en het geheel komt niet alleen mooi, maar ook professioneel over. Er is bijvoorbeeld een geheel nieuw zwembad gebouwd met een weids uitzicht. Ook de bar met pizza steenoven is erg gezellig. De plekken zijn parkachtig aangelegd met veel groen en bloemen en de natuurstenen gebouwen dragen bij aan de sfeer. Hierna moet ik toch weer de weg op want de rit naar de volgende camping gaat 4 uur duren over 220 km vooral kleine wegen tot in de buurt van Carcassonne. Ik had nog gehoopt wat extra campings daartussen te bezoeken maar die moeten toch helaas wachten tot de volgende keer! Het valt mij op dat ik al 5 of 6 verschillende kleuren huizen heb gezien, gebouwd van de stenen direct uit de grond. Het dorp Clairvaux d' Aveyron in, net boven Rodez spant de kroon: dieprood! Ik rijd door de hoofdstraat en de combinatie van het zonlicht op de rode stenen maakt een surrealistische en onvergetelijke indruk. Alles lijkt in een rode gloed te staan. Hierna nog even kronkelen en dan gaat het gelukkig; na een tijdje is het wel weer mooi geweest; veel sneller bij Rodez en Albi over de N88. Dan weer terug naar de D categorie via Castres en Revel. De camping van Cax en Marion ligt heerlijk rustig op de flank van een helling en er is ruimte genoeg. Je bereikt het via een goede onverharde weg de heuvel op. Naast het kamperen zijn er ook leuke gîtes en de dames organiseren van alles, onder andere kookcursussen of een leuk concert op het terras. Na 20 jaar pionieren hebben ze een mooi bedrijf op poten gezet! Let wel: Les Armengauds is er alleen voor volwassenen. Enkele jaren geleden zijn ze van 6 naar 35 plaatsen gegaan en de nieuwe plekken liggen op terrassen tegen de helling en worden beschaduwd door esdoorns. Maar het rustieke karakter is er zeker niet door aangetast. Het sanitair is enkele jaren geheel nieuw gebouwd. Nog even een gezellig biertje met de dames op het terras en het is tijd om naar mijn pleisterplaats te rijden. Die is gelukkig niet ver meer...  

Foto: de Dordogne bij Argentat.

Ik was nog niet klaar met het schrijven van de blogjes over de tweede roadtrip in Frankrijk en ik zat alweer in het vliegtuig richting Porto! Ik heb daar een rondreis gemaakt door noord- en midden Portugal van 5 dagen en daarbij 7 rustieke campings bezocht. Binnenkort zal ik daar uitgebreid over schrijven op dit blog. Het was al weer een tijdje geleden dat ik met hond Mitsy in de Landcruiser een tocht maakte door dit mooie land en ik dacht daar altijd met plezier aan terug. Eindelijk was het dan zover, op 30 mei zat ik op een onmenselijk vroeg tijdstip al op Schiphol de chagerijnige behandeling en de vernederingen van de security te ondergaan om ditmaal aan boord van een wit-groene 737 naar Porto te vliegen. Aan vliegen heb ik niet zo'n hekel, wel aan al het gedoe er omheen. Al blijft het met 1.92 m behelpen opgepropt in zo'n kleine stoel! Maar ja, tijdsdruk dwong mij nu in een vliegtuig maar vele malen liever had ik de tijd gehad om op mijn gemak, al campings kijkend, naar dit zuidelijke land af te reizen. Wie weet ooit? Maar goed, je bent er wel in 2 uur en 20 minuten voor, als je geluk hebt, een handvol tientjes en een auto huren is daar ook niet duur. Ik huurde een Renault Captur voor 5 dagen inclusief verzekering voor afkoop eigen risico voor rond de 7 tientjes. (daarover later meer) Ik had er zin in, zin om een heleboel leuke campings te bekijken, zin om daar een roadtrip van rond de 1000 km te maken en misschien tussendoor ook nog wat leuke steden te bekijken! Houd ons blog in de gaten de komende tijd. Ik maak de Franse roadtrip verhalen netjes af en begin daarna met Portugal.

De foto is gemaakt bij de rivier in Porto.

Van les Armengauds naar Saissac is een mooi ritje waarbij je fraai langs het stuwmeer St. Férreol komt. Gezellig is het daar, veel parkachtig groen en leuke restaurantjes langs de kant. Daarna een mooie D-weg (D629) en de aankomst in Saissac. Ik ben benieuwd naar deze camping. Op het eerste gezicht niet zo heel rustiek, maar al snel zal blijken dat dat erg meevalt. De camping la Porte d' Autan ligt aan de rand van het stadje waardoor de toegangsweg niet heel charmant is met wat grauwe gebouwen. Laat je daar niet door afschrikken want eenmaal op de camping kom je in een groene oase van rust. Zorg dat je een plekje achterin krijgt want het uitzicht is daar fenomenaal op de witgekapte Pyreneeën in de verte. De eigenaar Jean-Louis heeft er wat mobilehomes neergezet, maar die staan niet storend aan de rechterkant van de camping. Hij heeft een tijdje geleden deze camping gepacht en probeert er weer nieuw leven in te blazen. De linkerkant is gereserveerd voor de vrije kampeerder, netjes en traditioneel opgezet met veldjes tussen het groen en flink wat schaduw. Er is een flink zwembad. Ook is het heel rustig op de camping en de ontvangst vriendelijk. Het sanitair is heel eenvoudig, prima schoon maar ook daar worden verbeteringen aan doorgevoerd. Ik denk een goede keus als je een eenvoudige Franse camping zoekt in dit gebied. Ook om vanuit een rustige plek Carcassonne te bezoeken. Armengauds is zeker rustieker, maar als je met kinderen en/of honden reist kun je daar niet terecht. Leuk is dat je op loopafstand (15 minuten) van het centrum zit. Dit gaat aardig naar beneden dus houd er rekening mee dat je weer omhoog moet! Onderweg heb je een mooi uitzicht over het dorp en het kasteel. Ik at een goede pizza bij La Taverne du Château. Dit eettentje is gelegen in een straatje vlak bij het oude kasteel. De eigenaresse wijst me een leuke route terug op en neer langs de volkstuintjes en met kleine bruggen over beekjes. Zo hoef je niet langs de weg te lopen. Terug op de camping nog even een tokkeltje op de gitaar met dat mooie uitzicht in het avondrood als inspiratie en dan de klapkar in. Morgen eerst 150 km rijden naar de volgende camping, dus dat wordt op tijd weer op...

Update: inmiddels is Porte d' Autan Via Natura camping geworden (zie ander blog)

foto: stukje camping met uitzicht in de verte.

Ik ben net (semi) definitief neergestreken op de camping voor het seizoen. Nu zul je denken: wat laat? Dat klopt, wij draaien hier een kort seizoen van eind juni tot eind augustus. Het kan zijn dat door de zomerdrukte de frequentie van de blogjes niet meer zo bedrijfszeker is. Het runnen van de camping zal veel van mijn aandacht en energie vergen! Daar komt nog van alles bij dat met het plattelandsleven te maken heeft. Gisteravond tegen het donker liep ik nog een groep koeien uit het veld te drijven. De dames waren ontsnapt en zijn zeer nieuwsgierig en slopen alle planten op hun pad! Verder is het team van Hollandtent hier ook voor de opbouw van hun huurtent, altijd gezellig! Deze week dus verder hopelijk standaard nog veel maaien, klussen, en zwembaden schoonmaken en vullen. Mijn Franse klussers Jerôme en Fred zorgen voor prachtige nieuwe douches in 2 van de gîtes, daar hoef ik niet aan te denken, die werken heerlijk zelfstandig. Ook het sanitair wordt nog verbeterd, met betere douches. Het weer helpt mee, de lucht is strakblauw en de temperatuur hoog in de 20, verderop deze week misschien zelfs in de 30! De 25ste (juni) ben ik weer open: je bent van harte welkom maar bel wel eventjes... Ondanks alle drukte zie ik nog altijd hoe mooi het hier is, een immense ruimte met een heerlijk uitzicht en heel veel rust. Ik voel me bevoorrecht... Je houdt dus nog wel verslagen van me te goed van de roadtrips, en die komen ook, zodra ik even tijd heb om achter de computer te kruipen en een stukje te schrijven! Misschien ook af en toe een verhaaltje over het leven op onze eigen camping, er gebeurt van alles... Ook tegoed houd je nog een hele serie youtube filmpjes van de roadtrips. Ik heb een hele berg "footage" opgeslagen en in de loop van de zomer en de herfst zullen we hier mooie filmpjes van gaan maken! Maar ook hier gaat veel tijd in zitten, zoals je begrijpt. Maar we zijn het zeker niet vergeten. Tot de volgende blog! 

Foto: de nieuwsgierige Charolais koeien

Het is nog vroeg als ik Saissac verlaat voor een rit van anderhalf uur westwaarts naar mijn volgende afspraak in Cassagnabère. Dit is bijna geheel mogelijk over een snelweg maar mijn liefde voor binnendoor weggetjes wint het en ik besluit de D622 te nemen via Auterive. Ik word meteen beloond met een idyllisch kijkje op het canal du Midi bij Gardouch. Jammer dat er geen tijd is om hier even rond te hangen! Maar de vakantiestemming is in ieder geval meteen aanwezig. De rest van de route is ook mooi, oude dorpen met de kenmerkende bakstenen afgewisseld met bos en landerijen. Uiteraard in ieder dorp een bakkertje en in Auterive kan ik de lokroep van een pain aux raisins met een kop koffie niet langer weerstaan… Als ik aankom bij Via Natura Camping Pré-Fixe valt me meteen op hoe verzorgd deze camping er uit ziet. Ik word opgevangen door de Franse eigenaars Cyril en Céline die deze camping een jaar of wat geleden overnamen. We drinken een kop koffie onder het grote lounge-dak waar ook de bar is gevestigd. Het is het centrale punt van de camping en een mooie plek om met een drankje te relaxen of  ’s avonds een hapje te eten. Het doet bijna Caribisch aan, in ieder geval zuidelijk! Je ziet aan alles dat er aandacht is besteed aan deze camping en dat de eigenaars het met passie en professionaliteit runnen: het fraaie zwembad, het sanitair en zelfs een wellness ruimte. Leuk is dat Céline ook hier en daar haar creatieve talent laat zien in mooie details. Er wordt trouwens ook ruim aandacht besteed aan milieubewust ondernemen. De camping ligt op een helling voorzien van terrassen waarbij je prachtig uitkijkt over de nu nog witgekopte Pyreneeën in de verte. Het terrein is rijkelijk begroeid met vele planten en bomen. Pré-Fixe is een rustieke camping met luxe extra’s gelegen aan de rand van het dorp, dus handig voor de boodschappen! Ook de omgeving is uitdagend en historisch en heet Comminges. Daar heb ik nu geen tijd voor want ik wil vanavond aankomen in Corrèze en onderweg ook nog wat campings bezoeken. Daarom nu toch maar de snelweg opgestuurd om er pas in de Lot weer af te gaan voor mijn volgende afspraak. Je vindt Pré-Fixe in onze gids op nummer 160, en ook op de site en op de app.

Onderweg naar Camping-Base nautique Floiras worden de weggetjes steeds kleiner. Ik rijd door een landschap van heuvels, oude kastelen, walnootbomen en oleander. De sfeer van het zuiden hangt hier gegarandeerd! Uiteindelijk stuit ik op de rivier Lot en beland meteen op de camping van Erik en Suzan. Het nautische gedeelte van de naam heeft te maken met de uitgebreide mogelijkheid om kanotochten te maken, georganiseerd door de camping, maar ook de fraaie ligging aan de Lot met bijna overal uitzicht op het water. Die Lot die kronkelt hier door de dalen dat het een lieve lust is, soms met bijna gesloten lussen. Het staat buiten kijf dat je hier lekker kan zwemmen, er liggen zon- en duik vlonders in het water. Ervaring met kanoën op de rivier is er genoeg want Erik zit al decennialang “in het kanovak” in dit gebied. De camping ligt als een lang lint langs de rivier en is goed beschaduwd. Twee keurige sanitair huisjes zorgen ervoor dat je nooit ver hoeft te lopen. Centraal punt is het gezellige terras met en bar-restaurant, veel hout en felle kleuren, leuk! Opvallend is het grote aantal bamboebossen rondom die het geheel een bijna Aziatisch tintje geeft. Floiras is een fijne camping voor kanoërs, maar zeker ook voor “gewoon” rustiek kamperen in dit mooie gebied ten westen van Cahors.

Je vindt Floiras in onze Frankrijk gids op nr. 136, en op de site en op de app. Ook kun je op de komende kampeerbeurs 2017 te Utrecht op onze stand info krijgen over deze camping.